Prawo podatkowe: rezydencja podatkowa w Hiszpanii

Rezydencja podatkowa jest kluczowym aspektem dla każdej osoby mieszkającej lub planującej zamieszkać w Hiszpanii, ponieważ determinuje obowiązki podatkowe, które należy spełnić.

Osoba fizyczna jest rezydentem podatkowym w Hiszpanii, jeśli spełnia co najmniej jeden z poniższych warunków:

• pobyt na terytorium Hiszpanii: jeśli osoba przebywa w Hiszpanii przez więcej niż 183 dni w roku kalendarzowym, jest uznawana za rezydenta podatkowego (wliczane są sporadyczne nieobecności, chyba że udowodniono rezydencję podatkową w innym kraju).
• centrum interesów ekonomicznych: jeśli ośrodek głównych działań gospodarczych lub interesów ekonomicznych osoby, bezpośrednio lub pośrednio, znajduje się w Hiszpanii, osoba jest uznawana za hiszpańskiego rezydenta podatkowego.

W niektórych przypadkach istnieje domniemanie hiszpańskiej rezydencji podatkowej.

Osoba jest uważana za rezydenta podatkowego w Hiszpanii, jeśli jej małżonek nieformalny oraz nieletnie dzieci zależą od niej i przebywają na stałe w Hiszpanii, chyba że udowodni się inaczej.

Istnieją szczególne regulacje dla określonych grup osób, takich jak członkowie misji dyplomatycznych, konsularnych oraz urzędnicy pełniący funkcje zagraniczne.

W sytuacjach, gdy osoba może być uznana za rezydenta podatkowego zarówno w Polsce, jak i w Hiszpanii, kluczowe znaczenie ma polsko-hiszpańska umowa bilateralna o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Powyżej wskazane zasady mają charakter poglądowy i ogólny, a określenie rezydencji podatkowej w Hiszpanii w konkretnym stanie faktycznym może być skomplikowane ze względu na różnorodność kryteriów i wyjątków.

Nasza kancelaria oferuje spersonalizowane doradztwo, pomagając zrozumieć i zarządzać obowiązkami podatkowymi w sposób efektywny i zgodny z obowiązującymi przepisami. Jeśli masz pytania dotyczące swojej sytuacji podatkowej, skontaktuj się z nami, aby umówić się na szczegółową konsultację.