Sprzedaż selektywna a reguły konkurencji

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wydał bardzo ważny wyrok dla właścicieli luksusowych i prestiżowych towarów, uznając system dystrybucji selektywnej w ich sprzedaży za zgodny z regułami konkurencji przy zachowaniu określonych wytycznych.

Sprawa dwóch niemieckich spółek z branży luksusowych produktów kosmetycznych zawisła przed niemieckim sądem, który zadał pytanie prawne o wykładnie unijnych reguł konkurencji.

Spółka Coty Germany stosowała w sprzedaży swoich produktów luksusowych system dystrybucji selektywnej, w umowie z dystrybutorem wprowadziła ograniczenie w sprzedaży jej produktów przez Internet do witryn elektronicznych autoryzowanych sklepów wraz z zastrzeżeniem zachowania luksusowego charakteru produktów. Ponadto klauzule umowne zabraniały używania innego oznaczenia handlowego, jak i rozpoznawalnego udziału przedsiębiorstwa trzeciego, które nie jest autoryzowane przez spółkę Coty.

Dystrybutor mimo umownego zakazu sprzedawał powyższe produkty przez platformę „amazon.de”, która nie była autoryzowana. Sprawa trafiła do niemieckiego sądu, który skierował pytanie prawne do TSUE.

Trybunał orzekł, że organizacja przez przedsiębiorcę systemu dystrybucji selektywnej nie narusza unijnych reguł konkurencji, pod warunkiem że wybór podmiotów (dystrybutorów) zajmujących się dalszą sprzedażą dokonuje się w oparciu o kryteria obiektywne o charakterze jakościowym, ustalone w sposób jednolity względem wszystkich podmiotów mających zajmować się dalszą sprzedażą i stosowanie ich w sposób niedyskryminacyjny.

Ponadto TSUE uznał, że taki system dystrybucji może być konieczny w odniesieniu do artykułów luksusowych, gdyż o jakości takich towarów świadczą nie tylko ich cechy materialne, ale również prezencja i wizerunek prestiżu, nadające tym towarom aurę luksusu, która jest zasadniczym elementem pozwalającym konsumentom na odróżnienie ich od innych podobnych towarów, w związku z czym działania pomniejszające ten efekt mogą wpłynąć negatywnie na samą jakość tych towarów.

Trybunał uznał również, że zapis umowny zabraniający używania innego oznaczenia handlowego, jak i rozpoznawalnego udziału przedsiębiorstwa trzeciego, nie ogranicza dystrybutorom zarówno grupy klientów jak i pasywnej sprzedaży przez autoryzowanych dystrybutorów w rozumieniu prawa unijnego.

Źródło: wyrok TSUE w sprawie C-230/16.