Prawo do bycia zapomnianym w wyszukiwarce internetowej

Trybunał Sprawiedliwości UE (TSUE) wielokrotnie w swoich orzeczeniach interpretował prawo do bycia zapomnianym w odniesieniu do wyszukiwarek internetowych.  

W sprawie C‑131/12 jednoznacznie uznał działalność wyszukiwarek internetowych za przetwarzanie danych osobowych, a ich operatorów za administratora danych oraz przesądził (z pewnymi wyjątkami, które dotyczą chociażby osób publicznych) o możliwości żądania usunięcia wyników wyszukiwania, jeżeli zawierają one dane osobowe.

Natomiast w sprawie C-507/17 doprecyzował, że operator wyszukiwarki internetowej w przypadku uwzględnienia żądania do usunięcia danych, zobowiązany jest do usunięcia linków z danymi nie ze wszystkich wersji swojej wyszukiwarki, ale z tych wersji wyszukiwarki, które odpowiadają wszystkim państwom członkowskim.

Jednocześnie wskazał, że w razie konieczności, operator wyszukiwarki ma zastosować dopuszczalne prawem środki, aby uniemożliwić internautom – przeprowadzającym, z terytorium któregoś z państw członkowskich, wyszukiwania w oparciu o imię i nazwisko osoby, której dane dotyczą – uzyskanie, dzięki liście wyników wyświetlonej po przeprowadzeniu tego wyszukiwania, dostępu do linków, lub chociażby poważnie zniechęcić ich do uzyskania dostępu do tych linków.

Źródła: wyrok TSUE z dnia 13 maja 2014 r., C‑131/12; wyrok TSUE z 24 września 2019 r., C‑507/17.