Właściwość sądu przy naruszeniu dóbr osobistych w Internecie

Przedsiębiorca może wytoczyć powództwo o naruszenie dóbr osobistych w Internecie przed sądem państwa członkowskiego, w którym znajduje się centrum jej interesów – tak orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

1. Sprawa dotyczyła powództwa estońskiej spółki Bolagsupplysningen wytoczonego przed estońskim sądem przeciwko szwedzkiej spółce Svenska Handel AB (zrzeszającej pracowników sektora handlowego), w którym domagała się skorygowania opublikowanych na należącej do Svenska Handel stronie internetowej nieprawdziwych informacji (rzekomych nieuczciwości i oszustw) oraz żądała usunięcia zamieszczonych pod tą informacją komentarzy, zapłaty odszkodowania za poniesione szkody oraz zadośćuczynienia za doznane krzywdy.

Sąd estoński stwierdził niedopuszczalność powództwa, ponieważ z pozwu nie wynikało, aby szkoda powstała w Estonii. Argumentował, że sporne informacje i komentarze opublikowano po szwedzku i bez ich przetłumaczenia nie byłyby zrozumiałe dla mieszkańców Estonii, a podanie kwot w koronach szwedzkich mogło sugerować, że szkoda została wyrządzona w Szwecji. Ponadto podniósł, że sama dostępności strony internetowej w Estonii, nie przesądza automatycznie o właściwości estońskiego sądu.

Po wniesionych środkach odwoławczych, estoński sąd odsyłający postanowił zwrócić się do Trybunału o wyjaśnienie unijnych przepisów regulujących powstały problem.

2. Trybunał stwierdził, że osoba prawna podnosząca naruszenie dóbr osobistych w następstwie opublikowania w Internecie nieprawdziwej informacji oraz nieusunięcia skierowanych pod jej adresem komentarzy, może wytoczyć powództwo o skorygowanie nieprawdziwej informacji, usunięcie komentarzy i zasądzenie odszkodowania za całość doznanych krzywd i poniesionych szkód przed sąd państwa członkowskiego, w którym znajduje się centrum jej interesów.

Zdaniem Trybunału, nie można wytoczyć powództwa o skorygowanie nieprawdziwej informacji i usunięcie naruszających jej prawa komentarzy przed sądem każdego z państw członkowskich, na którego terytorium opublikowana w Internecie informacja była lub jest dostępna.

TSUE dodał ponadto, że jeżeli osoba prawna wykonuje przeważającą część swojej działalności w innym państwie członkowskim, innym aniżeli państwo członkowskie jej siedziby statutowej, to może pozwać potencjalnego sprawcę naruszenia w oparciu o łącznik miejsca urzeczywistnienia się szkody w tymże innym państwie członkowskim.

Źródło: wyrok TSUE w sprawie C-194/16.